„Chwyć mnie” A.L. Jackson to intrygująca opowieść o miłości i zemście, pełna niepokoju i sekretów. Drugą część serii Falling Stars, czytało mi się jeszcze lepiej. Autorka od początku wciągnęła mnie w historię Emily i Royce'a. Między bohaterami czuć chemię, od której aż gęstnieje powietrze. Nie brakuje także szerokiej gamy emocji, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Oboje skrywają sekrety, a przeszłość bohaterów odgrywa tutaj ogromną rolę, którą odkrywałam z ogromną przyjemnością.

Emily jest świetnie zapowiadający się wokalistką country-rockowego zespołu Carolina George. Żyje z koncertu na koncert i ma szansę stania się legendą branży muzycznej. Jednak pewnej nocy, zmęczenie i tequilla pomieszana z wybuchem wzajemnej chemii sprawiają, że dziewczyna wdaje się w płomienny romans z przystojnym i wytatuowanym przedstawicielem wytwórni płytowej.

Madeline Miller po raz kolejny wzięła na warsztat greckie legendy. Po wspaniałej lekturze „Kirke” nie mogłam odmówić sobie sięgnięcia po nowość od wydawnictwa Albatros pt. „Pieśń o Achillesie”. Madeline Miller tym razem postanowiła zmierzyć się z historią złotego dziecka i wspaniałego wojownika – Achillesa. W dodatku zrobiła to w nieco odmienny sposób, bo opowiedzenie jego historii powierzyła Patroklosowi – najbliższemu przyjacielowi greckiego bohatera.

Achilles – syn króla Peleusa i boginki morskiej Tetydy, złote dziecko Grecji, które z czasem staje się niepokonanym bohaterem swoich czasów i najbliższym przyjaciel wygnanego księcia Patroklosa. Kiedy po latach Grecję obiega wieść o porwaniu do Troi pięknej Heleny, Achilles, uwiedziony obietnicą nieśmiertelnej sławy, z innymi bohaterami wyrusza do walki. Razem z nim rusza także Patroklos i przeznaczenie, które da o sobie znać pod Troją…

Największym atutem powieści Madeline Miller jest sposób w jaki autorka ukazała czytelnikowi postać Achillesa. Przybliżyła znaną wszystkim z greckiej mitologii postać Achillesa i tchnęła w nią życie, przypisując mu ludzkie cechy, ukazując jego dwa oblicza. Oblicze silnego i dumnego wojownika oraz wrażliwego mężczyzny zdolnego do miłości. Autorka pokazuje postaci na przestrzeni lat, rozpoczynając opowieść od samego dzieciństwa Patroklosa i Achillesa, aż do ich ostatnich dni. Tym samym czytelnik może obserwować nie tylko jak kształtowały się ich charaktery, ale także przyjaźń. Osobiście z niebywałym zainteresowaniem śledziłam ich wspólną drogę.

Piękne wydanie książki niesie za sobą cudownie skomponowaną historię, która porusza serducho. Mimo, że znałam historię losów bohaterów z Illiady i Odysei, to i tak zakończenie było istnym rollercosterem emocjonalnym. Autorka z łatwością zagrała na moich uczuciach. Początkowo myślałam, że znam tę historię i nic mnie nie zaskoczy, ale rzeczywistość szybko zweryfikowała moją myśl. Autorka udowodniła, że potrafi stworzyć wielowarstwową opowieść i nadać nowe znaczenie znanej opowieści.

Podsumowując „Pieśń o Achillesie” to świetnie napisana książka, przedstawiona w całości z perspektywy Patroklosa, opowiadająca o niezwykłej przyjaźni, lojalności i miłości. Nie jest to cukierkowa historia. Nie brakuje w niej bólu, cierpienia i brutalności. Losy bohaterów angażują emocjonalnie, wciągają i nie pozostawiają czytelnika obojętnego. Madeline Miller po raz kolejny udowodniła, że potrafi zatrzymać przy sobie czytelnika!

Uwielbiam historie osadzone w dawnych czasach, a szczególnie dziejące się w Londynie. „Zaginiona apteka” to debiutancka powieść Sarah Penner, a do sięgnięcia po książkę przekonała mnie nie tylko ciekawie zapowiadająca się opowieść, ale także przyciągająca wzrok urocza okładka.

Gdzieś pośród mrocznych zaułków osiemnastowiecznego Londynu znajduje się tajemnicza apteka obsługująca niezwykłą klientelę i skrywająca nie jeden sekret. Wiedzę o niej przekazują sobie szeptem kobiety, maltretowane lub zdradzane. Właścicielką owej apteki jest Nella, sprzedająca na pozór niewinne medykamenty, dzięki którym dręczone kobiety mogą raz na zawsze pozbyć się swoich problemów. Los apteki staje jednak pod znakiem zapytania, gdy nowa klientka popełnia brzemienny w skutki błąd, którego konsekwencje ciągną się przez wieki.

Tymczasem współcześnie Caroline Parcewell, spędza samotnie w Londynie dziesiątą rocznicę ślubu, uciekając przed małżeńskimi problemami. Przypadkiem trafia na wskazówkę sprzed dwustu lat dotyczącą serii niewyjaśnionych zgonów w tym mieście, a wtedy los splata jej życie z życiem aptekarki sprzed wieków. Z życiem… i śmiercią.


„Zaginiona apteka” przenosi czytelnika na tętniące życiem ulice Londynu, zagląda w ciemne zaułki miasta i  zakurzone apteczne półki. Łączy teraźniejszość z mroczną i pełną tajemnic przeszłością, co pozwala nam lepiej zagłębić się w fabułę.

Z ciekawością przewracałam kolejne strony powieści, ale to historia bohaterek z przeszłości - Nelli i jej pomocnicy Elizy, pochłonęła mnie najbardziej. Nella – kobieta o ogromnej wiedzy, posiadaczka wielu tajemnic i sekretnych flakonów jest niewątpliwie atutem tej historii, a autorka z łatwością poradziła sobie z jej kreacją. To kobieta, której losy innych kobiet nie są obojętne.

A co do Caroline… Postać zagubionej Caroline, próbującej pogodzić się ze zdradą, szukającej rozwiązania swoich małżeńskich kłopotów, oraz drogi do zagubionej apteki, nie wzbudziła we mnie aż tak wielkiego zachwytu. Myślę, że gdyby autorka zdecydowała się oprzeć „Zaginioną aptekę” wyłącznie na historii Nelly i Elizy, książkę czytałabym z zapartym tchem. Sama relacja Nelly i Elizy wzbudziła moją sympatię.

„Zaginiona apteka” to powieść napisana przyjemnym językiem poruszająca trudne tematy. Opowiada o kobietach. O ich bólu, cierpieniu i zagubieniu, a także determinacji i odnajdywaniu w sobie pokładów siły. Książka o destrukcyjnej pogoni za zemstą, a także nadziei i kobiecej solidarności. Autorka z łatwością wciągnęła mnie w świat Nelli i Elizy, których losy śledziłam z ogromnym zainteresowaniem. Uważam, że to książka warta przeczytania.

Pierwsze spotkanie z twórczością autora wspominam niezwykle przyjemnie. "Siedem śmierci Evelyn Hardcastle" było świetnie skomponowanym ukłonem w kierunku twórczości Agaty Christie, który wciągnął mnie na długie godziny. Co zatem przyniosła kolejna książka Stuarta Turtona? 

 

„Don’t love me” to propozycja od wydawnictwa Jaguar, która swoja premierę miała w maju. Lena Kiefer to kolejna niemiecka autorka, która bez problemu zdobyła moje czytelnicze serce. Jeśli polubiliście twórczość Mony Kasten, to polubicie także pióro Leny Kiefer.

Kenzie marzy o studiach na University of Arts w Londynie, ale najpierw musi odbyć staż. Nie jest zachwycona wizją stażu w Szkocji. Tam poznaje przyszłego spadkobiercę sieci luksusowych hoteli – Lyalla Hendersona. Młody i atrakcyjny Lyall fascynuje ją od pierwszego spotkania, które nie należało  do najprzyjemniejszych. Młody Henderson natomiast ma jedno lato, by umocnić swoją pozycję w rodzinie i zadbać o swoją przyszłość. Nieoczekiwanie jego doskonały plan burzy niespodziewane uczucie do Kenzie. Uczucie, które nie miało prawa się pojawić. Czy Lyall podąży za głosem swojego serca czy rozumu? Jak tajemnica chłopaka wpłynie na jego relację z Kenzie? I czy uda mu się zrealizować swój plan?

„Don’t love me” to książka dobrze skomponowana pod względem narracyjnym, a także fabularnym. Autorka dołożyła wszelkich starań, aby nie tylko jej postaci były realistyczne, ale także ich historia układała się w spójną całość. W relacji Kenzie i Lylla nie brakuje zawirowań. Nie wszystko układa się po myśli bohaterów. Uśmiechom równie często towarzyszą łzy i smutek. Myślę, że miłośnicy emocji, znajdą tutaj wszystko co najlepsze.