Kilkanaście lat temu na obozie młodzieżowym, na którym Paul był opiekunem, doszło do tragedii – zamordowano czterech nastolatków. Nastoletniego Paula tragedia ta uderzyła ze zdwojoną siłą, gdyż jedną z ofiar była jego siostra, której ciała nigdy nie odnaleziono, podobnie jak Gila Pereza. Czy to oznacza, że Camille żyje? W sercu Paula ponownie kiełkuje nadzieja na odnalezienie siostry żywej.

Po lekturze uważam, że autor nie do końca miał pomysł na fabułę, gdyż wątek morderstwa sprzed lat, tak naprawdę nie jest motywem przewodnim całej powieści. Pisarz serwuje czytelnikowi jakby dwie historie. Pierwszą z nich jest sprawa zgwałconej dziewczyny, a druga to śledztwo prowadzone przez Pula i Lucy dotyczące sprawy sprzed lat. Choć wątki te na kartach powieści przeplatają się ze sobą i ostatecznie łączą, to nie sposób nie zauważyć, że w pierwszej połowie powieści na pierwszy plan wysuwa się właśnie wątek prokuratorski, który momentami staje się tak silny, że można zapomnieć o czym tak naprawdę miała być ta historia. A gdy wreszcie do głosu dochodzi wątek morderstwa na letnim obozie, to jego rozwiązanie okazuje się niestety banalne. Czytając „O krok za daleko” bawiłam się historią pochłaniając kolejne smaczki i nieoczekiwane zwroty akcji w fabule, tutaj mi tego zabrakło.

„W głębi lasu” to mieszanka różnych osobowości bohaterów,  którzy lawirują pomiędzy prawdą a kłamstwem. Zaletą powieści niewątpliwie są dobrze sportretowani  bohaterowie,  do których pewnego dnia makabryczna przeszłość zapukała do drzwi. Na łamach powieści obserwujemy jak zmagają się z nowymi problemami, ale robią to w sposób dojrzały. Czytelnik z łatwością wyłapie emocje, które nimi targają. 

Ostatecznie „W głębi lasu” to przeciętna książka i nie najlepsza w dorobku autora. Sięgając po książkę oczekiwałam śledztwa na wysokim poziomie, które zakończy się zaskakującym finałem. W rzeczywistości otrzymałam  przeciętnie poprowadzony wątek morderstwa, którego zwroty akcji mogłam policzyć na palcach jednej ręki. Jeśli chodzi o postaci, to autor jak zawsze stanął na wysokości zadania i stworzył wyrazistych bohaterów  z mocno określonymi celami i motywacją.  „W głębi lasu” może i nie pokazuje autora z najlepszej strony, jednak jej lekturę nie uważam za stracony czas. Po prostu po przeczytaniu "O krok za daleko" miałam duże oczekiwania wobec tej pozycji. "W głębi lasu" to powieść,  po którą możecie sięgnąć w wolnym czasie, jednak jeśli wolicie rozpocząć swoją przygodę z twórczością autora, to zdecydowanie bardziej polecam „O krok za daleko”.

„To nie jest, do diabła, love story” to debiutancka powieść autorstwa Juli Biel, opowiadająca historię nastoletniej Elli, która rozpoczyna naukę w jednym z poznańskich liceów. Jest nowa i samotna, bo jej rodzice - zapracowani, żyjący na walizkach i bardzo amerykańscy, mają dla niej swój własny plan. Dziewczyna pierwszego dnia poznaje przystojnego Jonasza i jeszcze nie wie, że to przypadkowe spotkanie, będzie początkiem nie tylko nowej znajomości, ale także problemów i komplikacji.

„To nie jest, do diabła, love story”  to historia skierowana głównie dla fanów młodzieżówek, lubiących  lekkie i przyjemne w odbiorze opowieści, pozwalające szybko zaangażować się w losy bohaterów. Autorka w swoim debiucie nie uniknęła popularnego schematu, opierającego się na zakładzie między dwójką ludzi, którego warunki szybko wychodzą poza określone zasady. Mimo, że temat na fabułę jest bardzo popularny, to Juli Biel udało się go umiejętnie wykorzystać, tworząc dobrą historię. Autorka zgrabnie i w zabawny sposób przedstawiła rodzącą się relacje między bohaterami – jest naturalna, a nie wymuszona, jak to czasem bywa w debiutach. A do tego głowni bohaterowie zostali dobrze przedstawieni. Nie są nijacy, gdyż stoi za nimi dobrze nakreślona osobowość i historia.

Julia Biel w swojej książce zwraca uwagę na relację między dzieckiem a rodzicami, która w przypadku Elli i jej rodziców jest wręcz toksyczna. Podoba mi się forma z jaką autorka ukazuje emocje targające Ellą, i problem jakim jest niemoc w ich przekazaniu.  Zapracowani rodzice Elli, widzą jedynie czubek własnego nosa i uważają, że wszystko można kupić – nawet drugiego człowieka. Takie błędne przekonanie osób dorosłych, często zostaje wpojone młodym ludziom, którzy dorastają w przekonaniu, że za pieniądze można kupić wszystko. Niestety nie wszystko - a na pewno nie bliskość drugiej osoby, miłość i wspólnie spędzony czas.

Podsumowując „To nie jest, do diabła, love story”  to historia, która przypadnie do gustu fanom literatury młodzieżowej, lubiącym lekkie i zabawne historie. To książka, która nie tylko poprawia humor, ale także porusza ważny temat, jakim jest odpowiedzialne rodzicielstwo. "To nie jest, do diabła, love story”   to nie tylko ładna okładka, ale także dobra opowieść, z którą miło spędzicie czas.