Za egzemplarz dziękuję

Za egzemplarz dziękuję

Po raz pierwszy z twórczością Ginger Scott spotkałam się sięgając po książkę „Chłopak taki jak ty”. Historia nieśmiałego Wesa i zadziornej Joss okazała się strzałem w dziesiątkę. Książkę przeczytałam w niespełna dwa dni, a jej zakończenie totalnie mną wstrząsnęło. Zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Dlatego bez wahania sięgnęłam po kontynuację serii. 

Jeszcze kilka miesięcy temu Joss była dziewczyną, która koiła ból w alkoholu, dobrych zabawach i przelotnych romansach. Dzięki pewnemu chłopakowi zrozumiała, że droga którą obrała prowadzi donikąd. Będąc dzieckiem znała go jako Christophera- chłopca, który uratował jej życie. Po latach ich drogi ponownie się skrzyżowały, a skrywane przez lata sekrety wyszły na jaw. Los Joss nie szczędził jej przykrości i w najmniej odpowiednim momencie zabrał jej wszystko na czym jej zależało- ukochanego i szansę na sportową karierę. Wielu będąc w jej sytuacji poddałby się, ale nie Joss. Dziewczyna udowodniła, że ma w sobie wystarczająco dużo siły by podnieść się po upadku i zacząć żyć dalej. Nie zaprzestała szukać Wesa, kiedy wszyscy inni pogodzili się z jego śmiercią. Nie przestała walczyć o bycie najlepszą, kiedy wszyscy litowali się nad jej losem… 

Właśnie taką Joss polubiłam i z przyjemnością obserwowałam jak wykorzystuje swój upór w dążeniu do celu. Nie jest szczerozłotą postacią i całe szczęście. Mimo przemianie nadal jest w niej coś z dawnej Joss, dzięki czemu jej postać zyskała tylko  na wiarygodności. Kibicowałam jej od pierwszej strony i z zapałem obserwowałam jej drogę do akceptacji siebie.

Sięgając po "Dziewczynę taką jak ja" miałam w głowie pewną wizję tej historii. Jednak autorka zupełnie mnie zaskoczyła pomysłem na fabułę. Spodziewałam się historii opartej na poszukiwaniach, a otrzymałam coś zupełnie lepszego. Autorka nie spoczęła na laurach i umiejętnie poprowadziła historię Joss i Wesa. Nadal mamy do czynienia z romansem młodzieżowym, ale nie jest on przytłaczająco wyeksponowany. Ginger Scorr dużo uwagi poświęca tematowi rodziny, a szczególnie relacji między rodzicami a dziećmi. Historia Wesa i Joss to mieszanka słodko-gorzkich chwil. Bohaterowie muszą mierzyć się nie tylko ze swoimi słabościami, ale także z nieprzychylnym im losem i przeszłością.

"Dziewczyna taka jak ja" to bardzo dobrze napisana kontynuacja serii, która zaskakuje oryginalnie poprowadzoną fabułą, dobrze wykreowanymi postaciami oraz szeroką gamą emocji, dzięki czemu z ciekawością śledziłam losy Joss i Wesa. Autorka postawiła na akcję co niezmiernie mi się podobało, a zaskakujące zakończenie jest jak wisienka na torcie. Gorąco zachęcam was byście zapoznali się z twórczością Ginger Scott, bo to autorka na twórczości, której na pewno się nie zawiedziecie.

Przeczytaj także recenzję książki Zapadnij w serce Ginger Scott

Za egzemplarz dziękuję 

Dla Stelli każdy oddech to ogromny wysiłek a przeczep płuc to jej jedyna szansa na powrót do normalnego życia. Sytuacja Willa wygląda znacznie gorzej, dla niego jedyną szansą jest eksperymentalna terapia. Ona ma nadzieję na powrót do zdrowia, a on już dawno ją stracił… Wszystko zmienia się gdy wpadają na siebie na szpitalnym korytarzu. Z czasem Stella i Will zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu, a zasada zachowania „trzech kroków” zaczyna być dla nich torturą. W ich przypadku jeden dotyk może zabić, jednak czy są dość silni by przezwyciężyć rodzące się pomiędzy nimi uczucie?

„Trzy kroki od siebie” to historia dwójki młodych ludzi zmagających się z zabijającą ich chorobą. Tak, brzmi to znajomo, ale ja z tego powodu nie zamierzałam skreślić tej pozycji. Lubię książki młodzieżowe, które dostarczają nie tylko dobrą historię, ale także przesłanie i zmuszają do refleksji. „Trzy kroki od siebie” należy właśnie  do takich książek. Życie nie jest sprawiedliwe, a przed wieloma chorobami nie ma ucieczki. Mając naście lat nie zastanawiamy się co będzie jutro, za rok albo dwa. Za to dla Stelli i Willa każda minuta jest niezwykle ważna. Mimo młodego wieku życie zafundowało im niemiłą niespodziankę w postaci mukowiscydozy. Każdego dnia podejmują ciężką walkę o własne życie, a mimo świadomości, że codzienność wypełnia ból, starają się dostrzegać pozytywy w drobnych rzeczach. 

Stella, Will i Poe to bohaterowie, którzy tworzą tę historię. Uważam, że autorom udawało się wykreować wielobarwne i trójwymiarowe postaci, które jeszcze długo po przeczytaniu książki, zostają w pamięci. „Trzy kroki od siebie”  to historia Stelli i Willa, nastolatków zmagających się nie tylko z chorobą, ale także przytłaczającą ich przeszłością. Główni bohaterowie są od siebie niezwykle różni, jednak ich postaci się uzupełniają. Stella pomogła Willowi uwierzyć w leczenie, a Will dał jej szansę do przeżycia wielu nowych rzeczy i wyjścia poza ułożony schemat i listę zadań. Muszę przyznać, że wielu elementów z życia bohaterów się nie spodziewałam, dzięki czemu „Trzy kroki od siebie”  nie jest kolejną przewidywalną historią. Mimo, iż fabuła książki dzieje się w szpitalu to w żadnym wypadku nie jest nudna, bo autorzy umiejętnie poprowadzili główną część fabuły, wplatając w nią irygujące wątki związane z przeszłością bohaterów. Jeśli z góry zakładacie, że wiecie jak skończy się ta historia to jesteście w błędzie. Przygotujcie się na momenty, w których mocniej zabije wam serce, oraz takie kiedy w oku zakręci się łza.

Podsumowując uważam, że „Trzy kroki od siebie”  to książka, którą warto przeczytać, mimo iż takich opowieści było już sporo. Historia Stelli i Willa to urocza opowieść o dwójce młodych ludzki, którym na drodze do szczęścia stanęła śmiertelna choroba. Czy wyobrażacie sobie życie, w którym nie możecie dotknąć ukochanej osoby? Ja nie… W historii nie brakuje także zabawnych sytuacji i uroczych momentów, przeplatających się z ściskającymi serce wydarzeniami. Uważam, że powinniście przeczytać „Trzy kroki od siebie” i poznać niesamowitych bohaterów oraz dać się ponieść dobrze poprowadzonej historii. A po przeczytaniu nie zapomnijcie zastanowić się nad jutrem ;)

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Media Rodzina