Joe Hill wybierając ścieżkę pisarza, ryzykował dość dużo. Będąc synem sławnego Stephena Kinga, już na wstępie kariery musiał zmierzyć się z dziedzictwem znanego ojca, którego książki doczekały się licznych ekranizacji i pierwszych miejsc na listach bestsellerów. Czy Joe Hill dotrzymał kroku swojemu ojcu? A może wcale nie chce być jak Stephen King?

„Gaz do dechy” to zbiór 13 opowiadań grozy, które wciągają, zaskakują a czasem... nudzą. „Gaz do dechy” rozpoczyna się wstępem zatytułowanym „Kim jest twój tata”, w którym Joe Hill opisuje życie u boku rodziców pisarzy. Opowiada także o trudnych początkach z pisaniem, jakim jest odrzucenie przez wydawcę, a także wyjaśnia dlaczego woli nie być kojarzony z nazwiskiem King.

Opowieści Hilla są nieprzewidywalne, szalone i bez hamulców. W opowiadaniach widać jak Joe Hill bawi się formą i pomysłem, wytyczając własne ścieżki, szukając swojego stylu. Miksuje horror, elementy obyczajowe i fantastykę, tworząc różnorakie opowiadania, które nie zawsze odnajdą zrozumienie u odbiorcy. Jedne z nich są lekkie, a inne zmuszają do refleksji. Jedne ciekawią a inne po prostu nudzą,

Może wydawać się, że są to zwykłe opowiadania, jednak w każdej z nich Joe Hill zawiera ukryte przesłanie, nawiązuje do wydarzeń, które miały wpływ na jego twórczość, snuje rozważania na temat życiowych problemów. I to wszystko kryje się za ciekawie wykreowanymi bohaterami, odjechaną fabułą i akcją, która często zmierza w niespodziewanych kierunku, przyprawiając czytelnika o ciarki. Jedną z takich historii jest „Mroczna karuzela”, która w moim odczuciu była wciągająca i nieprzewidywalna. Także „Tweety z cyrku umarłych” zasługują na uznanie, nie tylko ze względu na ciekawą formę (opowiadanie napisane jest w formie tweedów). A dla miłośników horrorów idealne będzie opowiadanie „W wysokiej trawie” . Niestety nie obyło się bez kilku słabszych kawałków w zbiorze, jak zbyt absurdalna „Stacja Wolverto”, czy też denerwujący bohaterowie i dość marna historia w „Kciukach”.

„Gaz do dechy” to zbiór opowiadań, który funduje ciekawą przygodę czytelniczą, jednak nie tak dobrą, jak „Dziwna pogoda”. Autor zabiera czytelnika do zakręconego świata grozy i zjawisk nadprzyrodzonych, do świata ludzkich problemów… Myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. „Gaz do dechy” to idealna forma dla zabieganych czytelników, którzy nie mają czasu na długie historie, a lubią poczytać coś przed snem lub w drodze do pracy.

Victoria Schwab to autorka dobrze znana miłośnikom fantastyki, mająca na swoim koncie kilka dobrze przyjętych przez czytelników serii m. in. „Shades of Magic”, „Świat Verity”, „Złoczyńcy”.  Swoją przygodę z autorką postanowiłam rozpocząć  od serii „Złoczyńcy”, opowiadającej losy dwóch przyjaciół, których podzielił eksperyment naukowy…

Victor i Eli poznali się na studiach. Szybko złapali wspólny język, odnajdując w sobie zamiłowanie do nauki. Wspólnie rozpoczęli badania nad wpływem adrenaliny na umysł ludzki, będący na granicy życia i śmierci, ujawniającej nadprzyrodzone moce. Kiedy okazuje się, że prosta teoria naukowa zmienia się w poważny eksperyment, relacja pomiędzy przyjaciółmi zaczyna się komplikować... Dziesięć lat później Victor ucieka z więzienia by dokonać zemsty na starym przyjacielu.

Sięgając po „Vicious” nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, bo nie znałam pióra autorki. Jednak już po przeczytaniu kilkunastu kartek, wiedziałam, że trzymam w ręku niebanalną i wciągającą historię. V. Schwab wciągnęła mnie w fascynującą grę prowadzoną przez Victora, który skrupulatnie realizuje swój plan zemsty. Autorka umiejętnie lawiruje pomiędzy wydarzeniami z  przeszłości a chwilą obecną, przedstawiając frapującą opowieść na dwóch płaszczyznach czasowych. Wydarzenia zazębiają się, dając odpowiedź na nurtujące pytania i prowadzą czytelnika do zaskakującego finału, który czyta się na jednym oddech.

Victor i Eli to bohaterowie o mocnych charakterach, którzy ścierają się na kartach powieści, wciągając czytelnika w ciekawą rozgrywkę. Są ambitni, zdeterminowani i gotowi na wszystko. Właśnie tacy bohaterowie w literaturze intrygują i zatrzymują mnie na dłużej. Dopełnienie stanowią dobrze wykreowane postaci drugoplanowe, których moce w kulminacyjnych momentach zmieniają bieg wydarzeń. Ich osobiste historie są jak wisienka na torcie - stanowią perfekcyjne dopełnienie.

Podsumowując, „Vicious” Victorii Schwab to intrygująca i dobrze przemyślana historia, którą każdy fan historii o superbohaterach obdarzonych mocami, powinien przeczytać. Książkę czytałam z zapartym tchem do późnych godzin nocnych. Pojedynek Victora i Elia to brutalna i nieprzewidywalna gra, prowadząca do zaskakujących zwrotów akcji i satysfakcjonującego finału. Gra, w której zwycięzcą może zostać tylko jeden z nich.

Jak myślisz, kto wygra?

Do zakupu „Zapomnij o mnie” przekonały mnie pochlebne opinie na portalu lubimyczytać.pl. Wysoka średnia i autorka bestsellerów? Brzmi dobrze, jednak czy faktycznie K. N. Haner zasługuje na to miano?

Głównym bohaterem „Zapomnij o mnie” jest Marshall, który w Nowego Jorku rozpoczyna nowe życie – życie z dala od bolesnej przeszłości i toksycznych ludzi. Wkrótce poznaje piękną Sarę. Sara wzbudza w nim pożądanie, jakiego nie czuł jeszcze wobec żadnej kobiety.  Sara skrywa wiele sekretów i wciąga Marshalla w niebezpieczną grę.

On – mężczyzna z bolesną przeszłością.

Ona – kobieta na krawędzi życia

Co wyniknie z tej znajomości?

Historia Marshalla i Sary niestety nie urzekła mnie na tyle, abym jeszcze długo po przeczytaniu mogła ją przeżywać. Pisząc tę recenzję, jestem już miesiąc po przeczytaniu książki i przyznam się, że nie wiele z niej pamiętam. Miałam też problem by wciągnąć się w fabułę. Początek historii mnie wciągnął, środek uśpił, a zakończenie zszokowało. Czy podobał mi się pomysł na fabułę? Historia jakich wiele na polskim i zagranicznym rynku. Jedyne co ją wyróżnia to zaskakujące zakończenie.

Kolejną bolączką tej książki jest miejsce akcji, czyli Nowy Jork. W „Zapomnij o mnie” Nowy Jork to miasto bez duszy. Gdyby nie zostało ono wymienione w blurbie, to nie miałabym pojęcia, że akcja powieści toczy się właśnie w centrum jednej z najludniejszych aglomeracji na świecie. Szkoda, że autorka nie zdecydowała się na jakiekolwiek opisy przedstawiające to miasto by wzbogacić swoją powieść i przenieść czytelnika zza ocean.

Marshall to ciekawa postać, która dobrze prezentuje się na kartach powieści. Wypadek w przeszłości, trudna relacja z ojcem i osamotnienie sprawiły, że jedyną szansą na lepsze życie może być przeprowadzka do Nowego Jorku. Anonimowość w wielkim mieście pozwala mu odciąć się od błędów młodości i zacząć od nowa. Jednak znajomość z Sarą przysparza mu kolejnych kłopotów. Postać Sary nie zaskarbiła sobie mojej sympatii, ale kiedy jej tajemnice wychodzą na jaw, łamią serce. Niestety ich relacja jest toksyczna i zwyczajnie monotonna. Choć rozumiem zamysł na tę postać to niestety bohaterka cały czas mnie irytowała.

Podsumowując „Zapomnij o mnie”  K. N. Haner wypada średnio na tle konkurencji. Historia Marshalla i Sary nie należy do oryginalnych i nie na długo pozostaje w zakamarkach pamięci. Dobrze poprowadzone zakończenie to niestety za mało, aby zrekompensować mi resztę dość średniej fabuły. Jeżeli jesteście sami ciekawi lektury i lubicie erotyki to sięgnijcie po nią w wolnym czasie, ale pod warunkiem, że nie macie nic ciekawszego do czytania.

Debiutanckie powieści są jak ciasto. Czasem wychodzi z nich najsmaczniejszy wypiek,  a czasami mimo usilnych starań musimy zmierzyć się z zakalcem. Uwielbiam sięgać po takie ciasteczka i odkrywać nowe smaki, dlatego zdecydowałam się na zrecenzowanie powieści pt.  „Brama”  autorstwa Żanety Zgliczyńskiej. Jesteście ciekawi, do którego wypieku można zaliczyć „Bramę”?

 „Brama” opowiada losy Olivii, której jedna podróż odmieniła całe życie. Olivia jako pierwsza w historii kobieta zostaje wybrana na Strażniczkę, a jej miejsce jest na dworze Venorei . Od teraz będzie pośrednikiem między dwoma światami. Dwór mający być dla niej schronieniem, okazuje się miejscem równie niebezpiecznym jak świat za jego murami. Olivii przyjdzie zmierzyć jej się nie tylko z mocą płynącą w jej żyłach, ale także z oczekiwaniami jakie musi spełnić będąc Strażniczką. W tej drodze pomoże jej przyjaciółka Scarlett i pewien arogancki młodzieniec.

Historia autorstwa Żanety Zgliczyńskiej  to debiutancka powieść w nurcie young adult, skierowana głównie dla fanów fantastyki i dworskich klimatów. Trzymając książkę w dłoni ciężko uwierzyć, że ma się do czynienia z pierwszą powieścią autorki. „Bramę” czyta się rewelacyjnie - dobra narracja, ciekawi bohaterowie i stopniowo odkrywane sekrety popychają akcję do przodu. Zanim się zorientowałam, połowa książki była już za mną. A co przyniosła druga? Magię, dylematy, młodzieńczą miłość, zdradę i intrygi.

Fabuła to nie wszystko. A jak wypadli bohaterowie? Uważam, że autorka umiejętnie wykreowała swoje postaci i szybko nawiązałam z nimi więź. Główną bohaterką "Bramy" jest Olivia, która od razu wzbudza sympatię czytelnika. Jedyne zastrzeżenie co do tej postaci miałam na początku lektury, gdy dziewczyna będąc zupełnie "zielona", niezwykle dobrze poradziła sobie z zaawansowana magią. Jeżeli chodzi o postaci męskie to główne role grają William i Matt. Moim faworytem jest William. Polubiłam go zwłaszcza za charakter i jego nutę arogancji (tak to już jest, gdy ma się słabość do przystojnych i zbuntowanych młodych bohaterów ;)) A co tyczy się Matta, to szkoda, że jego postać w drugiej połowie książki została zepchnięta na odległy plan.

Podsumowując debiutancka „Brama” Żanety Zgliczyńskiej to bardzo dobra powieść z gatunku young adult, która przypadnie do gustu fanom fantastyki.  Jest to książka z ciekawie poprowadzoną fabułą i dobrze zarysowanymi postaciami, w której nie brakuje zwrotów akcji i ogromnej bomby na sam koniec lektury. Historia Olivii ma w sobie ogromny potencjał i mam nadzieję, że autorka dobrze go wykorzysta i już niedługo będziemy mogli przeczytać o dalszych losach Strażniczki.