Sarah J. Maas: Szklany tron

by Kasia - 16:34

Do tej pory wybierałam głównie literaturę, w której akcja toczyła się w czasach współczesnych. Historie o władcach, życiu na dworze królewskim zakazanej magii znałam jedynie z seriali. Dlatego czytając Szklany tron Sarah J. Maas przypomniał mi się serial Przygody Merlina. Jednak fabuła książki nie ma z nim nic wspólnego z owym serialem.

Sarah J. Maas: Szklany tron

Celaena Sardothien została skazana na odbywanie kary w kopalni soli Endovier. Kiedy otrzymuje propozycję od następcy tronu, dzięki której może otrzymać wolność, nie waha się ani minuty. Dziewczyna decyduje się wziąć udział w turnieju o miano królewskiego zabójcy. Jeśli zwycięży zostanie Obrończynią Króla, jeśli zaś przegra, trafi z powrotem do kopalni. Celaenie nieobce są tajniki fachu zawodowego mordercy, gdyż szkoliła się u samego mistrza- Arobynn'a Hamel'a. Wkrótce, pod okiem kapitana Gwardii - Chaol'a przystępuje do ciężkiego treningu, aby wkrótce zmierzyć się z innymi uczestnikami. Jednak sytuacja komplikuje się , gdy ginie jeden z uczestników turnieju, a niedługo potem podobny los spotyka innego rywala młodej zabójczyni. Czy Celaena będzie następna? Kto za tym stoi?

Celaena ma zaledwie osiemnaście lat, a już zdążyła zyskać miano najsłynniejszej zabójczyni Adalranu. Poznajemy ją jako arogancką dziewczynę, jednak z każdą następną stroną ujawnia się jej prawdziwa natura. Na zamku króla staje się prawdziwą damą, która swoją wyjątkową urodą i charakterem, potrafi omotać i zjednać do siebie Chaol'a, Doriana, strażników a nawet samego czytelnika. Jest niezależną, zdeterminowaną i silną kobietą, która także potrzebuje miłości. Celaena ma także poczucie humoru, dzięki czemu nie staje się kolejną marudną postacią kobiecą w literaturze. W powieści na pierwszy plan wychodzą dwie męskie postaci. Kapitan Gwardii Chaol Westfalla i następca tronu Dorian. Są dobrymi przyjaciółmi, a autorka przedstawiła ich na zasadzie kontrastu. Dorian jest czarującym, przystojnym młodzieńcem, który nie stroni od flirtów natomiast Chaol spokojny, powściągliwy, pokorny i oddany służbie.

Historia opowiadana jest narracją trzecioosobową, czyli moją ulubioną. Dzięki temu czyta się ją szybko i przyjemnie. Wydarzenia opisywane są głównie z perspektywy Sardothien, ale czasami także Chaola i Doriana. Zabieg ten wypadł bardzo dobrze. Nie zabrakło wątku miłosnego i doskonale znanego wszystkim "trójkąta", którego nie trudno było się domyslić. Na szczęście jest on wątkiem pobocznym, dzięki czemu książka nie stała się romansidłem. Jednak moje serce skradł Chaol i Celaena.

W książce nie zabrakło intrygi, która wciągnęła mnie w całości. Wraz z bohaterką obstawiałam kto stoi za morderstwami, doszukiwałam się powiązań czekałam na finał. Jak na fantastykę przystało pojawił się także wątek magii, tej dobrej i tej złej. Uważam, że pomysł Sarah J. Maas na wplecenie wątku magicznego był dobry, choć zapewne nie oryginalny.

Sięgnęłam po książkę ze względu na pozytywne opinie i przyznam, że się na niej nie zawiodłam. Po przeczytaniu kilkunastu książek zawsze znajdzie się gdzieś podobny wątek, a w głowie będzie pojawiać się myśl "gdzieś to już było", dlatego nie osądzam tej powieści pod tym względem. Uważam, że było to kilka bardzo fajnych dni z Celaena Sardothien i na pewno sięgnę po kontynuację Szklanego tronu. Jeszcze długo po zakończeniu ekscytowałam się książką. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach autorka wyjdzie poza mury szklanego zamku.

Wydawnictwo: Uroboros ‖ Rok wydania: 2013 ‖ Liczba stron: 518