Za egzemplarz dziękuję

Po raz pierwszy z twórczością Ginger Scott spotkałam się sięgając po książkę „Chłopak taki jak ty”. Historia nieśmiałego Wesa i zadziornej Joss okazała się strzałem w dziesiątkę. Książkę przeczytałam w niespełna dwa dni, a jej zakończenie totalnie mną wstrząsnęło. Zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Dlatego bez wahania sięgnęłam po kontynuację serii. 

Jeszcze kilka miesięcy temu Joss była dziewczyną, która koiła ból w alkoholu, dobrych zabawach i przelotnych romansach. Dzięki pewnemu chłopakowi zrozumiała, że droga którą obrała prowadzi donikąd. Będąc dzieckiem znała go jako Christophera- chłopca, który uratował jej życie. Po latach ich drogi ponownie się skrzyżowały, a skrywane przez lata sekrety wyszły na jaw. Los Joss nie szczędził jej przykrości i w najmniej odpowiednim momencie zabrał jej wszystko na czym jej zależało- ukochanego i szansę na sportową karierę. Wielu będąc w jej sytuacji poddałby się, ale nie Joss. Dziewczyna udowodniła, że ma w sobie wystarczająco dużo siły by podnieść się po upadku i zacząć żyć dalej. Nie zaprzestała szukać Wesa, kiedy wszyscy inni pogodzili się z jego śmiercią. Nie przestała walczyć o bycie najlepszą, kiedy wszyscy litowali się nad jej losem… 

Właśnie taką Joss polubiłam i z przyjemnością obserwowałam jak wykorzystuje swój upór w dążeniu do celu. Nie jest szczerozłotą postacią i całe szczęście. Mimo przemianie nadal jest w niej coś z dawnej Joss, dzięki czemu jej postać zyskała tylko  na wiarygodności. Kibicowałam jej od pierwszej strony i z zapałem obserwowałam jej drogę do akceptacji siebie.

Sięgając po "Dziewczynę taką jak ja" miałam w głowie pewną wizję tej historii. Jednak autorka zupełnie mnie zaskoczyła pomysłem na fabułę. Spodziewałam się historii opartej na poszukiwaniach, a otrzymałam coś zupełnie lepszego. Autorka nie spoczęła na laurach i umiejętnie poprowadziła historię Joss i Wesa. Nadal mamy do czynienia z romansem młodzieżowym, ale nie jest on przytłaczająco wyeksponowany. Ginger Scorr dużo uwagi poświęca tematowi rodziny, a szczególnie relacji między rodzicami a dziećmi. Historia Wesa i Joss to mieszanka słodko-gorzkich chwil. Bohaterowie muszą mierzyć się nie tylko ze swoimi słabościami, ale także z nieprzychylnym im losem i przeszłością.

"Dziewczyna taka jak ja" to bardzo dobrze napisana kontynuacja serii, która zaskakuje oryginalnie poprowadzoną fabułą, dobrze wykreowanymi postaciami oraz szeroką gamą emocji, dzięki czemu z ciekawością śledziłam losy Joss i Wesa. Autorka postawiła na akcję co niezmiernie mi się podobało, a zaskakujące zakończenie jest jak wisienka na torcie. Gorąco zachęcam was byście zapoznali się z twórczością Ginger Scott, bo to autorka na twórczości, której na pewno się nie zawiedziecie.

Przeczytaj także recenzję książki Zapadnij w serce Ginger Scott

Za egzemplarz dziękuję 

Dla Stelli każdy oddech to ogromny wysiłek a przeczep płuc to jej jedyna szansa na powrót do normalnego życia. Sytuacja Willa wygląda znacznie gorzej, dla niego jedyną szansą jest eksperymentalna terapia. Ona ma nadzieję na powrót do zdrowia, a on już dawno ją stracił… Wszystko zmienia się gdy wpadają na siebie na szpitalnym korytarzu. Z czasem Stella i Will zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu, a zasada zachowania „trzech kroków” zaczyna być dla nich torturą. W ich przypadku jeden dotyk może zabić, jednak czy są dość silni by przezwyciężyć rodzące się pomiędzy nimi uczucie?

„Trzy kroki od siebie” to historia dwójki młodych ludzi zmagających się z zabijającą ich chorobą. Tak, brzmi to znajomo, ale ja z tego powodu nie zamierzałam skreślić tej pozycji. Lubię książki młodzieżowe, które dostarczają nie tylko dobrą historię, ale także przesłanie i zmuszają do refleksji. „Trzy kroki od siebie” należy właśnie  do takich książek. Życie nie jest sprawiedliwe, a przed wieloma chorobami nie ma ucieczki. Mając naście lat nie zastanawiamy się co będzie jutro, za rok albo dwa. Za to dla Stelli i Willa każda minuta jest niezwykle ważna. Mimo młodego wieku życie zafundowało im niemiłą niespodziankę w postaci mukowiscydozy. Każdego dnia podejmują ciężką walkę o własne życie, a mimo świadomości, że codzienność wypełnia ból, starają się dostrzegać pozytywy w drobnych rzeczach. 

Stella, Will i Poe to bohaterowie, którzy tworzą tę historię. Uważam, że autorom udawało się wykreować wielobarwne i trójwymiarowe postaci, które jeszcze długo po przeczytaniu książki, zostają w pamięci. „Trzy kroki od siebie”  to historia Stelli i Willa, nastolatków zmagających się nie tylko z chorobą, ale także przytłaczającą ich przeszłością. Główni bohaterowie są od siebie niezwykle różni, jednak ich postaci się uzupełniają. Stella pomogła Willowi uwierzyć w leczenie, a Will dał jej szansę do przeżycia wielu nowych rzeczy i wyjścia poza ułożony schemat i listę zadań. Muszę przyznać, że wielu elementów z życia bohaterów się nie spodziewałam, dzięki czemu „Trzy kroki od siebie”  nie jest kolejną przewidywalną historią. Mimo, iż fabuła książki dzieje się w szpitalu to w żadnym wypadku nie jest nudna, bo autorzy umiejętnie poprowadzili główną część fabuły, wplatając w nią irygujące wątki związane z przeszłością bohaterów. Jeśli z góry zakładacie, że wiecie jak skończy się ta historia to jesteście w błędzie. Przygotujcie się na momenty, w których mocniej zabije wam serce, oraz takie kiedy w oku zakręci się łza.

Podsumowując uważam, że „Trzy kroki od siebie”  to książka, którą warto przeczytać, mimo iż takich opowieści było już sporo. Historia Stelli i Willa to urocza opowieść o dwójce młodych ludzki, którym na drodze do szczęścia stanęła śmiertelna choroba. Czy wyobrażacie sobie życie, w którym nie możecie dotknąć ukochanej osoby? Ja nie… W historii nie brakuje także zabawnych sytuacji i uroczych momentów, przeplatających się z ściskającymi serce wydarzeniami. Uważam, że powinniście przeczytać „Trzy kroki od siebie” i poznać niesamowitych bohaterów oraz dać się ponieść dobrze poprowadzonej historii. A po przeczytaniu nie zapomnijcie zastanowić się nad jutrem ;)

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Media Rodzina

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Genius Creations

Na pewno po przeczytaniu zarysu fabuły pomyśleliście, że takich historii czytaliście już wiele. Ja także czytałam, ale mam słabość do książek z gatunku Young adult, gdyż mimo że opierają się na znanym schemacie, to zawsze niosą ze sobą jakieś przesłanie dla młodego odbiorcy, poruszają ważne dla niego kwestie, jak przyjaźń, przynależność w grupie, rodzina czy też odnalezienie siebie. Także Samantha Young w (Nie)zwyczajnej porusza te tematy. Jednak dla mnie ta powieść była wyjątkowa, bo w postaci Comet poniekąd widziałam siebie…

Comet nosi oryginalne imię, którego szczerze nienawidzi. Ludzie spodziewają się, że dziewczyna o takim imieniu jest przebojowa, odważna,  wyluzowana, kochająca być w centrum uwagi i świecić jak kometa przemierzająca niebo. Lecz Comet jest zupełnie inną osobą. Kocha czytać książki, świat literackiej fikcji jest dla niej odskocznią od codziennych problemów. Nie jest duszą towarzystwa, nie lubi imprez,  a swoje myśli przelewa na papier…. Comet przejmuje się tym, co o niej myślą, co o niej mówią. Dlatego woli pozostać w cieniu. Choć chciałaby czuć się wystarczająco silna by wyjść z ukrycia, to strach i przykre doświadczenia z przeszłości cały czas ją paraliżują. 

Czy Comet ma szansę odnaleźć w sobie odwagę? Byłam niezwykle ciekawa jak ewoluuje postać Comet i jak będą układać się jej relacje z rodzicami, które należały do dość skomplikowanych. Wielokrotnie miałam ochotę wyrywać kartki z książki, gdy na ich stronie pojawiali się jej rodzice, będący doskonałym przykładem tego, ja nie być rodzicami. Traktowali Comet jak zabawkę i przeszkodę. Praca była dla nich ważniejsza niż córka, i mimo iż mieszkali pod jednym dachem, byli dla siebie obcymi ludźmi.

Miałam także obawy względem postaci Tobiasa. Zmylił mnie opis z okładki, sugerujący, że Tobias to „bad boy”, których w literaturze dla młodzieży nie brakuje. Na szczęście Samantha Young nie poszła za popularnym schematem bogatego chłopaka, który zmienia dziewczyny jak rękawiczki. Tobiasa poznajemy jako zbuntowanego nastolatka, jednak jego wizerunek  jest jedynie maską, pod którą skrywa prawdziwe emocje - ból wywołany przeprowadzką, stratą i samotnością. 

„(Nie)zwyczajna” Samanthy Young to historia, którą zapamiętam na długo, gdyż postać Comet okazała się być mi niezwykle bliska. „(Nie)zwyczajna”  to opowieść o młodzieńczym zauroczeniu, przyjaźni, rodzinie oraz stracie i próbą pogodzenia się z nią. Choć autorka nie uniknęła pewnych schematycznych posunięć, to i tak opowieść Comet i Tobiasa czytało mi się bardzo dobrze. Myślę, że książka spodoba się przede wszystkim miłośnikom gatunku. Może i wy znajdziecie w Comet swoją bratnią duszę?

Za egzemplarz dziękuję

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Za egzemplarz dziękuję

Edipresse Książki

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję: