"Ogień i kość" to propozycja dla fanów fantastyki młodzieżowej, która zachęca nie tylko okładką ale także fabułą. Sage żyje na ulicach Los Angeles, i każdego dnia walczy o przetrwanie. Przez osiemnaście lat swojego życia nie miała pojęcia, że jest zaginioną córką bogini ognia. Wielkie rody magicznego podziemia dopominają się o nią. Dziewczyna zostaje podstępem wciągnięta w samo centrum rozgrywki pomiędzy pięcioma domami. W ciągu zaledwie kilku dni musi wybrać, któremu z nich przysięgnie swoją wierność. Ogień, który się w niej budzi przeraża ją i jednocześnie fascynuje. Tajemniczy Król Kruków nie może zostawić jej w spokoju, a Kieran, książę ciemności, rości sobie do niej prawo. Czy Faelan, jej opiekun, powstrzyma swoje uczucia względem dziewczyny, aby zapewnić jej bezpieczeństwo?

Ogień, mrok i życie

Rachel A. Marks w swojej powieści splata ze sobą losy Sage. Faelana i Kierana. Nie da się uniknąć skojarzeń tego tria z wieloma innymi trójkątami w literaturze. Faelan ma za zadanie trenować Sage i przygotować ją do jej nowej roli. Jednak pojawienie się potomkini bogini Brighid sprawia, że interesuje się nią także Dom Morrigan, do którego należy mroczny Kieran. Kieran to Książę Cieni, a Faelan jest jego przeciwieństwem, lojalnym Domowi Brighid łowcą. Brzmi znajomo? Trochę tak, ale nie zapominajmy o Sage, która okazuje się całkiem dobrze wykreowaną postacią, z charakterem i ikrą. Z zainteresowaniem śledziłam jej losy, szczególnie jej związek z boginią ognia. Powracając do męskich bohaterów, to zdecydowanie bardziej polubiłam Kierana, gdyż od zawsze w literaturze miałam słabość do chłopców, których spowija mrok i tajemnica.

Hollywood jakiego nie znacie

Fani fantastyki nie będą zawiedzeni ciekawie wykreowanym światem, w którym magia jest żywa i tajemnicza. Akcja powieści toczy się na ulicach Los Angeles w mieście bogaczy, nocnych imprez, plotek i celebrytów. Uważam to za ciekawe, aczkolwiek ryzykowne posunięcie. Ciekawe, ponieważ jeszcze nigdy dotąd nie spotkałam się z takim ulokowaniem fabuły, a ryzykowne, gdyż mityczna magia i współcześni celebryci to połączenie, które nie każdemu może przypaść do gustu. Mimo wszystko jestem zdania, że całość prezentuje się całkiem przyzwoicie.

Bogowie, bóstwa i inne istoty

Świat stworzony przez Rachel A. Marks czerpie z celtyckiej mitologii, pełnej bogów i bogiń będącymi założycielami domów Penty, a dodatkowo dochodzą postaci nadprzyrodzone jak wampiry, druidzi, czarownice, wróżki i anioły. Początkowo w tym wachlarzu postaci można się pogubić, jednak sądzę, że każdy fan fantastyki, który lubi takie klimaty będzie zadowolony. 

Mocny wstęp

Autorka od pierwszych stron rzuca czytelnika w wir wydarzeń co bardzo mi się spodobało. Uniknęła niepotrzebnego wstępu i od razu przeszła do wydarzeń, które zmieniają życie Sage. W książce znajdują się momenty, od których nie mogłam się oderwać i musiałam koniecznie dowiedzieć się co dalej, ale także co jakiś czas pojawiały się fragmenty, które nie wnosiły do fabuły nic ciekawego i stawały się męczące. Fajnym zabiegiem okazały się wplecione w fabułę sny, które miewała Sage, tworzące odrębną, barwną tajemniczą i ekscytującą historię. Myślę, że to one stanowiły słodką wisienkę na tym torcie.

Podsumowanie

Ogień i kość Rachel A. Marks uważam za udane spotkanie czytelnicze. To dobra mieszanka urban fantasy i mitologii. Historia nastoletniej Sage intryguje, bawi dialogami oraz serwuje niespodziewany finał. Książkę tą polecam przede wszystkim fanom fantastyki młodzieżowej. Czy jesteś gotów poznać Hollywood jaki do tej pory nie znałeś?

Pierwszy raz spotkali się w opuszczonym wagonie gdy byli jeszcze dziećmi. Ona uciekła z domu bo jej rodzice często się kłócili, on uciekł przed ojcem, który go poniżał. Ona opowiadała mu bajkowe historie, a on uwielbiał jej słuchać. Jednak pewnego dnia wszystko się skończyło, gdy jej książę nie pojawił się już więcej w ich miejscu spotkań… Teraz oboje są dorośli. Jessica jest tłumaczem z języka starofrancuskiego, a Callen  sławnym kompozytorem. Los ponownie splata ich drogi w malowniczej Francji. Jednak Callen nie jest już tym samym niewinnym chłopcem co kiedyś, a Jessica nie zamierza powielać błędów swojej matki…

„Bez żalu” to moje trzecie spotkanie z twórczością Mii Sheridan. Autorka udowodniła mi, że potrafi tworzyć naprawdę dobre i wciągające romanse. Również w tym przypadku pisarka stworzyła emocjonującą powieść o przyjaźni, miłości oraz walce z demonami przeszłości. 

W tej powieści to bohaterowie grają główną rolę, a szczególnie postać Callena, która została wykreowana z wyjątkową precyzją. Callen to młody mężczyzna, mający sławę, pieniądze i kobiety. Choć osiągnął sukces, to nadal nie potrafi odciąć się od trudnego dzieciństwa, a do pełni szczęścia brakuje mu miłości. Callen to skomplikowana postać, którą czytelnik odkrywa na przestrzeni całej historii. Bolesne wspomnienia odcisnęły na nim swoje piętno, przez co Callen nie chciał do nich wracać, pragną je zagłuszyć, nie bacząc na konsekwencje swoich wyborów.

Jessica natomiast jest przeciwieństwem Callena. Dziewczyna ujmuje czytelnika swoją dobrocią i inteligencją. Z czasem staje się kotwicą Callena i jego muzą. Jednak czy tych dwoje jest sobie pisanych? Skoro Callen dąży do autodestrukcji, a ona pragnie mężczyzny, który będzie o nią walczył? Czy Callen zawalczy o siebie i o Jessice?

Podsumowując „Bez żalu” Mii Sheridan to pozycja, po którą warto sięgnąć i zatracić się w feerii emocji i wraz z bohaterami powalczyć o marzenia, miłość oraz stawić czoło swoim słabościom i traumatycznym wspomnieniom. Autorka zabiera czytelnika w emocjonującą podróż do krainy ludzkich słabości i pragnień. W historii nie zbrakło także zawirowań, które nadawały fabule dynamiki, a bohaterów rzucały na głęboką wodę. A zwieńczenie historii stanowi niezwykle emocjonująca scena z Callenem, który stawia czoło przeszłości. „Bez żalu” to wspaniała, namiętna i momentami zabawna lektura. Choć historia Callena i Jessicy nie zajęła miejsca mojego faworyta – „Bez winy” to przeżyłam z nią udaną przygodę czytelniczą. 

Za egzemplarz dziękuję

Edipresse Książki

Muzyka dla każdego z nas oznacza coś innego… Dla mnie często stanowi zapis wspomnień. Kiedy w radiu słyszę konkretny kawałek to od razu wracam myślami do miejsc, osób, uczuć z nim związanych. A dla ciebie czym jest muzyka? Dla Stelli jest wszystkim, jest jej życiem i to dosłownie, a czytając „Drive” mogłam to poczuć. Stella od zawsze wiedziała, że chce związać swoje życie z muzyką i wytrwale podążała w tym kierunku. Uwielbiam takie silne bohaterki, więc podziwiałam ją za jej charyzmę, upór i determinację, która dała o sobie znać szczególnie w dość zabawnej sytuacji, gdy Stella bezceremonialnie wkroczyła do biura Austin Speak.

Powrót do przeszłości

Historia Stelli rozpoczyna się w chwili, gdy dziewczyna nie załapuje się na samolot i wynajmuje samochód by wrócić do domu. Wtedy Stella wraz z czytelnikiem rozpoczyna emocjonującą, pełną miłości i bólu podróż w przeszłość. Czytelnik zostaje przeniesiony do 2005 roku, gdzie poznaje młodą, zabawną i pewną siebie i pełną młodzieńczych ambicji Stellę. Przez następne rozdziały główna bohaterka wiedzie nas przez wyboistą drogę pełną przeszkód, bólu, namiętności, pasji i prawdziwej miłości, a także rozczarowania i zdrady.

Ich troje

Kiedy na drodze Stelli staje dwóch mężczyzn, wszystko zaczyna się komplikować… Reid to przykład zagubionego artysty, którego Stella spotyka gdy jest na samym dnie. Życie wystarczająco dało mu w kość i nie szczędzi mu problemów. Natomiast Nate  to przykład mężczyzny sukcesu, który zaryzykował, a w jego przypadku ryzyko się opłaciło. Jest nie tylko przystojny, ale także cierpliwy. Związek z Reidem jest jak sztorm na morzu zaś Nate to bezpieczna przystań. Kogo Stella wpuści do swojego serca? Mnie osobiście bardziej spodobał się Nate i jego podchody wobec Stelli. Reid był zbyt wybuchowy lecz doskonale rozumiałam jak ciężką  walkę musiał ze sobą toczyć. 

Podsumowanie

Podsumowując „Drive” Kate Stewart to bardzo dobra historia o miłości i muzyce. Autorka zabiera czytelnika w podróż przez życie Stelli, Reida i Nate’a. Razem z bohaterami śmiejemy się, świętujemy ich małe i duże sukcesy, a także cierpimy razem z nimi. Choć nie przepadam za powieściami z trójkątem miłosnym w roli głównej, to przyznam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty, gdyż nie ma tutaj mowy o kolejnym oklepanym motywie literackim. Wszystko zostało idealnie wyważone i doprawione dużą dawką emocji. Ogromnie polubiłam wszystkich bohaterów, a szczególnie Stellę, która urzekła mnie swoim humorem i determinacją. Z niecierpliwością śledziłam losy bohaterów, a jednocześnie powstrzymywałam się, aby nie zajrzeć na ostatnią stronę i uzyskać odpowiedź na męczące mnie pytanie. Jeśli chcesz przeżyć niezapomnianą podróż, to już dziś siadaj obok Stelli i ruszaj w drogę.

Kiedy sięgam po kryminał liczę na elektryzującą dawkę tajemnic, niedopowiedzeń i zaskakujących odkryć. Choć w powieści Krzysztofa Koziołka nie zabrakło tych trzech elementów, to niestety nie były one wystarczająco intrygujące abym czytała książkę na jednym wdechu. Dobrą powieść kryminalną tworzy nie tylko intryga, ale także wiele innych elementów, które w moim odczuciu nie wypadły najlepiej.

Pierwszym elementem, który ma największe znaczenie (zwłaszcza dla mnie) w książkach z tego gatunku jest morderstwo. Mimo, iż autor już na samym początku swojej historii serwuje czytelnikowi tajemniczą zbrodnię, a potem dokłada jeszcze dwie, by podsycić ciekawość czytelnika, to niestety żadne z nich nie wzmacnia dynamiki fabuły. Przez cały czas miałam wrażenie, że Anton błądzi we mgle, a jego poczynania względem śledztwa są dość mizerne. Dopiero gdy na horyzoncie pojawia się trzecie morderstwo w książce zaczyna się coś dziać. Niestety tutaj zauważyłam, że autor tak mocno zaabsorbował Antona w tę sprawę, że dwa poprzednie incydenty na długo odeszły w zapomnienie. Na prawdziwe emocje musiałam czekać aż do samego końca.

„Nad Śnieżnymi Kotłami” to lektura, która w dużym stopniu skupia się na przedstawieniu realiów społeczno-kulturowych i topografii ówczesnej Szklarskiej Poręby. Autor wielokrotnie raczy czytelnika historycznymi opisami budowli oraz przyrody, które dla wielu miłośników historycznych smaczków na pewno będą interesujące. Jednakże dla mnie w kryminałach retro liczy się przede wszystkim wątek kryminalny, który niestety został potraktowany po macoszemu. Postępowanie policji na miejscu zbrodni oraz szukanie śladów… wszystko zostało opisane w jednym dłuższym akapicie, w przeciwieństwie do opisów hoteli, przyrody itd.

Największy problem miałam z głównym bohaterem. Nie poczułam do niego, ani grama sympatii. Dla mnie Antona Habchita wyróżniał nie spryt, ale niezwykła arogancja. Informacje niezbędne do śledztwa zbierał od ludzi grożąc im legitymacją policyjną a w wielu przypadkach nie potrafił pohamować nerwów. Nie umiem także scharakteryzować tej postaci. Oprócz tego, że Anton lubi dobrze zjeść, nie jestem w stanie powiedzieć o nim nic więcej. 

„Nad Śnieżnymi Kotłami” to powieść, co do której miałam wysokie oczekiwania, a propozycja od Krzysztofa Koziołka niestety nie do końca im sprostała. W powieści zabrakło mi przede wszystkim dynamiki, którą wielokrotnie zaburzały obszerne opisy przyrody bądź budowli. Mimo, iż finalny wynik śledztwa Antona Habchita mogę uznać za interesujący, to niestety w całokształcie powieść wypada trochę przeciętnie.