Często sięgam po debiutancie powieści, dając autorom kredy zaufania. Czasem okazuje się, że trafiam na poprawnie napisaną historię, ale bez wyrazu, a czasem odkrywam istną perełkę. Jedną z takich powieści była książka "Sto lat Lenni i Margot" od wydawnictwa Harper Collins. Jesteście ciekawi jak wypadła ta książka?

 

"Bez pożegnania" to kolejna pozycja w dorobku Harlana Cobena, która doczekała się ekranizacji i kolejna, przeczytana przeze mnie książka. Nie raz już przy recenzji wspominałam, że w twórczości autora można znaleźć zarówno te dobre powieści, jak i te przeciętne czy też zupełnie nie trafiające w nasz gust. Zaczynając przygodę z Harlanem Cobenem warto wziąć na początek na warsztat dwie, lub trzy książki autora, aby wyrobić sobie zdanie o jego twórczości. 

 

 

 

„Chwyć mnie” A.L. Jackson to intrygująca opowieść o miłości i zemście, pełna niepokoju i sekretów. Drugą część serii Falling Stars, czytało mi się jeszcze lepiej. Autorka od początku wciągnęła mnie w historię Emily i Royce'a. Między bohaterami czuć chemię, od której aż gęstnieje powietrze. Nie brakuje także szerokiej gamy emocji, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Oboje skrywają sekrety, a przeszłość bohaterów odgrywa tutaj ogromną rolę, którą odkrywałam z ogromną przyjemnością.

Emily jest świetnie zapowiadający się wokalistką country-rockowego zespołu Carolina George. Żyje z koncertu na koncert i ma szansę stania się legendą branży muzycznej. Jednak pewnej nocy, zmęczenie i tequilla pomieszana z wybuchem wzajemnej chemii sprawiają, że dziewczyna wdaje się w płomienny romans z przystojnym i wytatuowanym przedstawicielem wytwórni płytowej.

Madeline Miller po raz kolejny wzięła na warsztat greckie legendy. Po wspaniałej lekturze „Kirke” nie mogłam odmówić sobie sięgnięcia po nowość od wydawnictwa Albatros pt. „Pieśń o Achillesie”. Madeline Miller tym razem postanowiła zmierzyć się z historią złotego dziecka i wspaniałego wojownika – Achillesa. W dodatku zrobiła to w nieco odmienny sposób, bo opowiedzenie jego historii powierzyła Patroklosowi – najbliższemu przyjacielowi greckiego bohatera.

Achilles – syn króla Peleusa i boginki morskiej Tetydy, złote dziecko Grecji, które z czasem staje się niepokonanym bohaterem swoich czasów i najbliższym przyjaciel wygnanego księcia Patroklosa. Kiedy po latach Grecję obiega wieść o porwaniu do Troi pięknej Heleny, Achilles, uwiedziony obietnicą nieśmiertelnej sławy, z innymi bohaterami wyrusza do walki. Razem z nim rusza także Patroklos i przeznaczenie, które da o sobie znać pod Troją…

Największym atutem powieści Madeline Miller jest sposób w jaki autorka ukazała czytelnikowi postać Achillesa. Przybliżyła znaną wszystkim z greckiej mitologii postać Achillesa i tchnęła w nią życie, przypisując mu ludzkie cechy, ukazując jego dwa oblicza. Oblicze silnego i dumnego wojownika oraz wrażliwego mężczyzny zdolnego do miłości. Autorka pokazuje postaci na przestrzeni lat, rozpoczynając opowieść od samego dzieciństwa Patroklosa i Achillesa, aż do ich ostatnich dni. Tym samym czytelnik może obserwować nie tylko jak kształtowały się ich charaktery, ale także przyjaźń. Osobiście z niebywałym zainteresowaniem śledziłam ich wspólną drogę.

Piękne wydanie książki niesie za sobą cudownie skomponowaną historię, która porusza serducho. Mimo, że znałam historię losów bohaterów z Illiady i Odysei, to i tak zakończenie było istnym rollercosterem emocjonalnym. Autorka z łatwością zagrała na moich uczuciach. Początkowo myślałam, że znam tę historię i nic mnie nie zaskoczy, ale rzeczywistość szybko zweryfikowała moją myśl. Autorka udowodniła, że potrafi stworzyć wielowarstwową opowieść i nadać nowe znaczenie znanej opowieści.

Podsumowując „Pieśń o Achillesie” to świetnie napisana książka, przedstawiona w całości z perspektywy Patroklosa, opowiadająca o niezwykłej przyjaźni, lojalności i miłości. Nie jest to cukierkowa historia. Nie brakuje w niej bólu, cierpienia i brutalności. Losy bohaterów angażują emocjonalnie, wciągają i nie pozostawiają czytelnika obojętnego. Madeline Miller po raz kolejny udowodniła, że potrafi zatrzymać przy sobie czytelnika!

Uwielbiam historie osadzone w dawnych czasach, a szczególnie dziejące się w Londynie. „Zaginiona apteka” to debiutancka powieść Sarah Penner, a do sięgnięcia po książkę przekonała mnie nie tylko ciekawie zapowiadająca się opowieść, ale także przyciągająca wzrok urocza okładka.

Gdzieś pośród mrocznych zaułków osiemnastowiecznego Londynu znajduje się tajemnicza apteka obsługująca niezwykłą klientelę i skrywająca nie jeden sekret. Wiedzę o niej przekazują sobie szeptem kobiety, maltretowane lub zdradzane. Właścicielką owej apteki jest Nella, sprzedająca na pozór niewinne medykamenty, dzięki którym dręczone kobiety mogą raz na zawsze pozbyć się swoich problemów. Los apteki staje jednak pod znakiem zapytania, gdy nowa klientka popełnia brzemienny w skutki błąd, którego konsekwencje ciągną się przez wieki.

Tymczasem współcześnie Caroline Parcewell, spędza samotnie w Londynie dziesiątą rocznicę ślubu, uciekając przed małżeńskimi problemami. Przypadkiem trafia na wskazówkę sprzed dwustu lat dotyczącą serii niewyjaśnionych zgonów w tym mieście, a wtedy los splata jej życie z życiem aptekarki sprzed wieków. Z życiem… i śmiercią.


„Zaginiona apteka” przenosi czytelnika na tętniące życiem ulice Londynu, zagląda w ciemne zaułki miasta i  zakurzone apteczne półki. Łączy teraźniejszość z mroczną i pełną tajemnic przeszłością, co pozwala nam lepiej zagłębić się w fabułę.

Z ciekawością przewracałam kolejne strony powieści, ale to historia bohaterek z przeszłości - Nelli i jej pomocnicy Elizy, pochłonęła mnie najbardziej. Nella – kobieta o ogromnej wiedzy, posiadaczka wielu tajemnic i sekretnych flakonów jest niewątpliwie atutem tej historii, a autorka z łatwością poradziła sobie z jej kreacją. To kobieta, której losy innych kobiet nie są obojętne.

A co do Caroline… Postać zagubionej Caroline, próbującej pogodzić się ze zdradą, szukającej rozwiązania swoich małżeńskich kłopotów, oraz drogi do zagubionej apteki, nie wzbudziła we mnie aż tak wielkiego zachwytu. Myślę, że gdyby autorka zdecydowała się oprzeć „Zaginioną aptekę” wyłącznie na historii Nelly i Elizy, książkę czytałabym z zapartym tchem. Sama relacja Nelly i Elizy wzbudziła moją sympatię.

„Zaginiona apteka” to powieść napisana przyjemnym językiem poruszająca trudne tematy. Opowiada o kobietach. O ich bólu, cierpieniu i zagubieniu, a także determinacji i odnajdywaniu w sobie pokładów siły. Książka o destrukcyjnej pogoni za zemstą, a także nadziei i kobiecej solidarności. Autorka z łatwością wciągnęła mnie w świat Nelli i Elizy, których losy śledziłam z ogromnym zainteresowaniem. Uważam, że to książka warta przeczytania.

Pierwsze spotkanie z twórczością autora wspominam niezwykle przyjemnie. "Siedem śmierci Evelyn Hardcastle" było świetnie skomponowanym ukłonem w kierunku twórczości Agaty Christie, który wciągnął mnie na długie godziny. Co zatem przyniosła kolejna książka Stuarta Turtona? 

 

„Don’t love me” to propozycja od wydawnictwa Jaguar, która swoja premierę miała w maju. Lena Kiefer to kolejna niemiecka autorka, która bez problemu zdobyła moje czytelnicze serce. Jeśli polubiliście twórczość Mony Kasten, to polubicie także pióro Leny Kiefer.

Kenzie marzy o studiach na University of Arts w Londynie, ale najpierw musi odbyć staż. Nie jest zachwycona wizją stażu w Szkocji. Tam poznaje przyszłego spadkobiercę sieci luksusowych hoteli – Lyalla Hendersona. Młody i atrakcyjny Lyall fascynuje ją od pierwszego spotkania, które nie należało  do najprzyjemniejszych. Młody Henderson natomiast ma jedno lato, by umocnić swoją pozycję w rodzinie i zadbać o swoją przyszłość. Nieoczekiwanie jego doskonały plan burzy niespodziewane uczucie do Kenzie. Uczucie, które nie miało prawa się pojawić. Czy Lyall podąży za głosem swojego serca czy rozumu? Jak tajemnica chłopaka wpłynie na jego relację z Kenzie? I czy uda mu się zrealizować swój plan?

„Don’t love me” to książka dobrze skomponowana pod względem narracyjnym, a także fabularnym. Autorka dołożyła wszelkich starań, aby nie tylko jej postaci były realistyczne, ale także ich historia układała się w spójną całość. W relacji Kenzie i Lylla nie brakuje zawirowań. Nie wszystko układa się po myśli bohaterów. Uśmiechom równie często towarzyszą łzy i smutek. Myślę, że miłośnicy emocji, znajdą tutaj wszystko co najlepsze. 

Seriale oglądamy wszyscy, a przynajmniej nie ma osoby, która nie widziałaby chociaż jednego odcinka jakiegoś serialu. Z roku na rok seriali jest coraz więcej. Stały się nieodłącznym elementem współczesnej kultury. Jeszcze kilkanaście lat temu, oglądanie seriali ograniczało się do tego, co oferowała nam telewizja kablowa. Doskonale pamiętam, jak z zegarkiem w ręku punktualnie o 20.00 siadało się przed telewizorem w oczekiwaniu na kolejny odcinek „Skazanego na śmierć” albo „Zagubionych”. Teraz mało kto postępuje w ten sposób, gdy w zasięgu ręki mamy platformy streamingowe, oferujące seriale i filmy z całego świata.

Oglądamy ich coraz więcej, oceniamy, szukamy interesujących tytułów. Jednak ile tak naprawdę wiemy o oglądanych serialach? Nie licząc znanych nazwisk i ilości zmarłych bohaterów w „Grze o tron”. Odpowiedzi na to pytanie znajdziecie w książce Katarzyny Czajki-Kominiarczyk pt. „Seriale. Do następnego odcinka”.

Po lekturze książki, mogę śmiało napisać, że jest ona skierowana do „laika”, który ogląda seriale dla rozrywki. Dla kogoś, kto pasjonuje się tym gatunkiem i już wcześniej zgłębił tajniki powstawania seriali od podszewki, książka może być niewystarczająca. Serial to nie tylko aktorzy, ale też reżyserzy, scenarzyści i showrunnerzy. Właśnie ci „drudzy” są wstępem do książki. Autorka wyjaśnia jaką rolę odgrywają w procesie tworzenia seriali i okazuje się, że w dzisiejszych czasach nazwiska showrunnerow zyskały na znaczeniu. Fani nie śledzą już tylko odtwórców głównych ról, ale też showrunnerów, którzy stają się głosem ich ulubionych produkcji.

Uważam, że najlepsza część książki zaczyna się po rozdziałach wstępu. Autorka serwuje masę ciekawostek ze świata seriali, o których osobiście nie miałam pojęcia. Porusza kwestię zmian, jakie stosują scenarzyści w przypadku odejściu aktora z obsady albo jego nieoczekiwanej śmierci. Na przykładach wylicza problemy z jakimi w swojej pracy mierzą się showrunnerzy. Czy wiedzieliście, że kiedy Matt LeBlanc (Przyjaciele) wybił sobie brak, scenarzyści szybko nakręcili scenę wstępu do odcinka wyjaśniającą kontuzję aktora, pokazujący jak Joey skacze po łóżku?.

Autorka skupia się na serialu jako gatunku, a co za tym idzie, dużo miejsca poświęca jego historii. Opowiada o genezie sitcomów popularnych w latach pięćdziesiątych, niekończących się oper mydlanych, o początkach seriali superbohaterskich i niezwykłej popularności seriali młodzieżowych.

Po lekturze książki „Seriale. Do następnego odcinka” będę patrzeć na serial z nieco innej perspektywy, niż dotychczas. Już nie tylko znane nazwiska aktorów, będą przyciągać mnie do danej produkcji, ale też showrunnerzy. Spodziewałam się nieco więcej ciekawostek ze świata aktorów grających w serialach, szczególnie takich, których nie łatwo wyszukać w Internecie. Szkoda, że w rozdziałach poświęconych twórcom seriali nie znalazły się, żadne wywiady z osobami działającymi w branży. Na pewno wzbogaciłyby książkę. Podsumowując książka Katarzyny Czajki-Kominiarczuk to ciekawa propozycja, napisana lekkim językiem, idealna na weekendowy relaks, dla wszystkich, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę na temat gatunku, i zabłysnąć wśród znajomych, kilkoma fajnymi ciekawostkami 😉

 

Kiedy dowiedziałam się, że na rynku ma pojawić się nowa książka autorstwa Kristin Cast i Phyllis Christine Cast, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Duet matki i córki poznałam już dawno temu, przy lekturze cyklu „Dom Nocy”. Autorki szybko podbiły moje nastoletnie serce. Od premiery „Domu Nocy” minęło już ponad dziesięć lat. Sięgając po ich nową powieść oczekiwałam czegoś zaskakującego, czegoś co pokaże, że autorki przez ten czas szlifowały swój warsztat. Czy pisarkom udało się spełnić moje oczekiwania?

„Spells Trouble” to pierwszy tom z cyklu Siostry z Salem, opowiadający historię bliźniaczek Mercy i Hunter, potomkiń Sary Good, która dawno temu w miasteczku Salem, wymknęła się śmierci. Uciekając, Sara dotarła do miejsca, gdzie krzyżowało się pięć potężnych linii mocy. I właśnie w tym niezwykłym miejscu założyła miasteczko Goodeville, a na planie pentagramu zasadziła drzewa, które przez kolejne wieki miały strzec bram do pięciu podziemnych światów. Przez lata potomkinie Sary odprawiały przy bramach rytualne ceremonie, by wzmacniać bariery chroniące ludzki śmiertelny świat przed demonami podziemi. Teraz obowiązek ten spoczywa na szesnastoletnich bliźniaczkach, którym przyjdzie stawić czoło nie tylko osobistej stracie, ale także niebezpiecznym demonom z innych światów, zagrażającym spokojnemu do tej pory miasteczku.

Mercy i Hunter Good są bliźniaczkami, ale dzieli je całkiem sporo rzeczy. Mercy jest spontaniczna i energiczna, a Hunter kryje się w cieniu. Autorka zestawiła je na zasadzie kontrastu, co bardzo mi się spodobało. Siostry, choć nie są idealne, stanowiły fajnie wykreowany duet, który idealnie się dopełniał. Dużym zaskoczeniem była dla mnie postać Xeny, której przemiany zupełnie się nie spodziewałam. Niestety postaci drugoplanowe wypadają słabo. Są sztampowe i nie niestety zapadają w pamięć.

Początek „Spells Trouble” zapowiadał się niezwykle dobrze. Intrygujący prolog stanowił dobry wstęp do historii sióstr Good. Jednak na przestrzeni historii, akcja biegnie nierównomiernie. Dynamiczny początek, szybko ustępuje wolniejszym rozdziałom, w których niestety brakuje mocnych uderzeń. Na szczęście lekki styl autorek pomaga przebrnąć przez te nudniejsze fragmenty i nie zasnąć. Mam nadzieję, że autorki rozkręcą się w kolejnych tomach, rekompensując czytelnikom nieco słabszy wstęp do cyklu o siostrach z Goodeville.

Drugim powodem, który sprawił, że postanowiłam sięgnąć po książkę duetu pisarek, był motyw przewodni, jakim jest magia. Na tym polu powieść trochę mnie rozczarowała. Od tak doświadczonych pisarek spodziewałam się czegoś więcej. W zaprezentowanym przez nich świecie tkwił duży potencjał, a czasami odniosłam wrażenie, że autorki wybrały drogę na skróty, stapiając na najprostsze rozwiązania.

Podsumowując, „Spells Trouble” to nieco przeciętne rozpoczęcie cyklu „Sióstr z Salem” autorstwa K. Cast i P. C. Cast, które bardziej przypadnie do gustu nastoletniemu czytelnikowi, niż starszemu wyjadaczowi fantastyki. Odniosłam wrażenie, że autorki chciały napisać powieść, poziomem zbliżonym do ich bestsellerowego cyklu Domu Nocy, popularnego dziesięć lat temu. Niestety, ówcześni czytelnicy Domu Nocy dorośli i stali się bardziej wymagający, przez co tak wielu, wytyka przeciętność tej pozycji. Osobiście nie skreślam tej pozycji, bo mimo minusów, czytało mi się ją przyjemnie. Mam tylko nadzieję, że w następnych tomach, autorki postawią na lepiej rozwinięty wątek magii i kreacje postaci.

„W płomieniach” to pierwszy tom serii „Cztery Żywioły” i debiutancka powieść Magdaleny Szponar. Jak wiecie, chętnie sięgam po debiuty literackie. Dzięki temu nie tylko odkrywam nowych autorów, ale także ich świeże spojrzenie na utarte motywy. Jednak, czy Magdalenie Szponar udało się stworzyć oryginalną historię?

 

 

 

Twórczość Krzysztofa Bochusa nie jest mi obca i sięgając po jego nowości, wiem, że się nie zwiodę. W najnowszej odsłonie serii z Adamem Bergiem, znajdziemy wszystko to, co najlepsze w twórczości autora – wciągającą fabułę, ciekawie sportretowanych bohaterów i walkę osobowości. Mogę śmiało napisać, że „Klątwa Lucyfera” jest tak samo dobra, jak jej poprzedniczki, a jej lektura była dla mnie czystą przyjemnością.